Ingezonden foto's deel 5 


Home


De onderstaande bijdrage is van dhr. F. Scheepers:

Mijn Ami6

Toen ik in 1970 met de bouw van mijn huis begon vond schoonvader het onverstandig daar steeds zijn beste auto, een NSU 1100, voor te gebruiken. Van een kennis kocht hij voor een licht prijsje een Citroën Ami 6. Een verbeterde Deux-Cheveaux. Hij was al zo’n 7 jaar oud en had duidelijke sporen van intensief gebruik. Uit onze ‘overleden’ Eend had hij allerlei onderdelen gesloopt die nog goed waren. De zolder boven de garage lag vol met dit soort spullen van velerlei types.



De concentratie lag in de beginjaren ‘70 ten huize op de Citroën Ami. Op enig moment stonden er 3 van deze modellen. Die voor mij moest eerste een stevige onderhoudsbeurt krijgen. De carrosserie werd er vanaf gesloopt, er moest flink aan gelast worden, en daarna moest het hele onder frame geteerd worden. De opbouw van de carrosserie verliep niet vlekkeloos. Iets paste er niet meer, maar met een houten balk op het achter frame werd het probleem opgelost. Met oranje verf werd hij opnieuw gespoten en het was een juweeltje! Het motortje, 600 CC, liep voortreffelijk, startte altijd, liet me nooit in de steek. Sjouwen deed ik ermee. Als ik bij de aannemer 3 zakken cement had geladen, hing er wel 150 kilo op de achterveren en was de blik door de voorruit een stuk hoger!



De Ami had de versnel­lings­pook van de Eend en het stuur van de grotere broer, de DS. Beter bekend onder de naam de Snoek. Volgens de kilometerteller zou 120 km haalbaar moeten zijn, maar zover ben ik nooit gekomen. De enige route die ik ermee reed was van mijn schoonouders, waar ik tijdelijk inwoonde, naar de bouwplaats, soms via de aannemer, en naar de LTS, waar ik werkte. Al met al niet meer dan 10 kilometer.

In de winter had de luchtgekoelde motor wel eens last van de kou. Met een stuk tempex op de voorbumper werd dit probleem tot een minimum teruggebracht. Onderhoud werd er weinig toegepast. Alleen het oliepeil werd soms gecontroleerd en uit een bovengrondse tank van zo’n 100 liter langs het huis van schoonvader kon dan getapt worden. De kwaliteit ervan zal niet de beste zijn geweest, maar olie is olie, was het motto!



De remmen deden het na 3 jaar intensief gebruik ook niet al te goed meer. Daar moest ik rekening mee houden als ik af moest slaan. Het is meerdere keren gebeurd dat ik op het laatste moment toch maar voor de volgende straat koos. Ook het starten ging moeilijker. Schoonvader kreeg het klaar een tweede 6 volt accu onder de motorkap te plaatsen en onder het dashboard werd een grote gietijzeren kast van 20x10x10 cm geschroefd met een grote knop erop. Als ik die omdraaide dan kreeg de startmotor 12 volt en dan wilde die wel. Na enige tijd werkte die knop ook niet meer. Een grote schroevendraaier waarmee ik de aansluitpunten onder de kast kon kortsluiten was de oplossing! In die tijd werd ik op weg naar school door de politie aangehouden. Langs de kant, motor uit en papieren laten zien. Dat lukte allemaal. Er werd rond de auto gelopen en alles bleek in orde. Het was mijn geluk dat er een volgende automobilist aankwam die aangehouden moest worden, waardoor mijn startprocedure met de schroevendraaier daarna onopgemerkt bleef.

Frenk Scheepers